با این حال مدیران جدید تیم، امیدوار هستند که تا سه سال آینده دوباره جزو مدعیان قهرمانی در اروپا و ایتالیا باشند.
تصمیم او برای خودکشی جدی بود. به همین خاطر بود که وقتی جیانلوکا پسوتو به کنار پنجرة دفترش آمد تا به پایین بپرد، یک دسته گل سرخ را در دست می‌فشرد.
او می‌‌خواست با بیشترین انگیزه کارش را انجام بدهد. بیست و هفتم ژوئن سال 2006، حدود ساعت12 ظهر، پسوتو تصمیم گرفت از ارتفاع بیست متری بپرد و به زندگی‌اش پایان دهد. او در حالی این کار را میکرد که پس از یازده سال فوتبال بازی کردن در تورین، در آستانة وظیفة جدیدش، سرپرستی یوونتوس، قرار گرفته بود.
پسوتو در سیزدهم ماه می آخرین بازی‌اش را برای یوونتوس انجام داد و همین‌طور آخرین قهرمانی با یووه را هم جشن گرفت. فقط یک معجزه باعث شد تا پس از پرت شدن از پنجره نمیرد. او 36 روز در بخش مراقبت‌های ویژة بیمارستان «مولینته» شهر تورین بستری بود.
چندین بار عمل جراحی کرد و حتی پزشکان اعلام می‌کردند که معلوم نیست او بتواند به زندگی برگردد و در بهترین حالت هم، روی صندلی چرخدار خواهد نشست. کاناوارو، زامبروتا و دل‌پیرو، به‌قدری نگران دوست و هم‌تیمی سابق خود بودند که حتی یک بار اردوی تیم ملی ایتالیا در دویسبورگ را در آستانة مسابقات جام جهانی ترک کردند تا به عیادت پسوتو بروند.
رئانا همسر جیانلوکا از طرفی برای سلامتی همسرش دعا میکرد و از طرفی باید با خبرهای دروغ خبرنگاران روزنامة گاتزتا مقابله میکرد، که هر روز شایعة جدیدی را در مورد علت خودکشی پسوتو منتشر می‌کردند. «طلاق، مشکلات روحی و روانی، دوپینگ‌و...» دلایل مختلفی بود که هر روز در این روزنامه‌ها منتشر می‌شد.
اما رئانا رسوایی‌های یوونتوس را علت اصلی کار همسرش عنوان کرد. شایعه‌ای که خیلی شنیده می‌شود، داشتن مشکلات روحی و جسمی پسوتو بر اثر استفاده از مواد نیروزا است. 1994 تا 1999 سال‌هایی هستند که گفته می‌شود پزشک تیم یووه، ریکاردو آگریکولا به بازیکنان تیم، مواد خاص نیروزا تزریق میکرد.
همچنین گفته می‌شود عوارض مصرف این داروها در پسوتو باعث به وجود آمدن نوعی افسردگی شده بود که در نهایت منجر به خودکشی او شد. اما آگریکولا در کمال خونسردی و با همان لبخند معروفش می‌گوید: «من مقصر ردیف اول شناخته نشدم و افسردگی یا هر مشکل دیگر بازیکنان به من ارتباطی ندارد!» به هر حال به نظر نمی‌رسد که تنها عوارض دوپینگ، پسوتو را وادار به چنین کاری کرده باشد.
تنها یک نظریه باقی ماند و آن هم حرف‌های همسر جیانلوکا است. بعد از آن همه افتخار، به یکباره سقوط به سری B با هفده امتیاز منفی، پس گرفتن عنوان‌های قهرمانی در سال‌های 2005 و 2006، شوک بزرگی برای طرفداران یووه محسوب می‌شود. هر چه باشد، سپ بلاتر آن را بزرگ‌ترین رسوایی تاریخ فوتبال خوانده بود.
ویلار پروسا، 16 آگوست 2006: حدود پنج هزار تیفوسی به استقبال لاپو و جان الکان رفتند و با فریادهای «یووه، یووه» طوری وانمود کردند که اتفاقی رخ نداده، یک تیم امنیتی وارثان «خانوادة آنیلی (Agnelli)» را از میان تیفوسی‌ها عبور داد. در کنار آنها جیووانی کوبولی گیگلی رئیس جدید یووه نیز حضور داشت.
اما فرانسو گرانده استیون، از رؤسای سابق یووه مثل همیشه سعی می‌کند به خاطر رسوایی‌های برملا شده خودش را پنهان کند. لاپو الکان (مدیر تبلیغاتی فیات) آستین پیراهن‌اش را بالا می‌زند تا به هواداران، نقاشی روی دستش را که آرم باشگاه است نشان بدهد. او می‌گوید: «این را به تازگی کشیده‌ام و تا ابد در کنار یووه خواهم بود.»
او با هیجان خاصی صحبت میکرد، هر چه باشد برای اولین بار به میان طرفداران یوونتوس رفته بود. قبل از این گفته می‌شد، خانوادة آنیلی دیگر نمی‌خواهند در کنار یوونتوس باشند. اما برادر لاپو، جان الکان (نایب رئیس فیات) به کمک برادرش آمد و در میان هواداران گفت: «شخصیت یک باشگاه بزرگ در چنین روزهای سختی مشخص می‌شود.»
او نوة مورد علاقة «جیووانی‌آنیلی» است که پس از فوت پدربزرگ، قدرتمندترین فرد خانوادة آنیلی محسوب می‌شود. او در ادامة صحبت‌هایش گفت: «همین که من و برادرم این‌جا هستیم، نشان از تعهد قلبی ما به این باشگاه است و همین‌طور پایان دادن به تمام شایعاتی که در این مدت شنیده شد.»
خانوادة آنیلی پیوند عجیبی با باشگاه یووه دارد. سال 1930 بود که جیووانی آنیلی مؤسس شرکت بزرگ فیات، باشگاه یوونتوس را که در سال 1897 تأسیس شده بود خریداری کرد و آن را تبدیل به قسمتی از اموال خانواده‌اش کرد، طوری که فرزندان او یکی پس از دیگری ریاست این باشگاه را برعهده گرفتند.
ادواردو (که مسلمان و سپس کشته شد)، جیانی و اومبرتو از رؤسای مطرح خانوادة آنیلی بودند که هر کدام در این باشگاه حضور داشتند. با قدرت مالی خانوادة فیات، این باشگاه به افتخارات بزرگ و پی در پی دست یافت، به طوری که به یک منبع درآمد برای این خانواده تبدیل شد.
تا این که در سال 1986 برلوسکونی پا به عرصة فوتبال گذاشت تا قطار موفقیت‌های یووه متوقف شود. باشگاه در برابر قدرت و ایده‌های برلوسکونی مات شد و به یکباره رکورددار قهرمانی در ایتالیا، دیگر توان قهرمانی نداشت.
در همین حال بود که جیووانی‌آنیلی ریاست باشگاه را به برادرش اومبرتو سپرد تا در کنار او آنتونیو جیرادو به عنوان مدیرعامل و لوچیانو موجی هم به عنوان معاونش مشغول به کار شوند. مارچلو لیپی هم مربیگری تیم را برعهده گرفت تا بعد از یک وقفة طولانی، یووه دوباره قهرمان کالچیو و لیگ قهرمانان اروپا و جام بین قاره‌ای بشود.
پیروزی‌هایی که بعدها مشخص شد با فریبکاری و تقلب به دست آمده. موجی می‌گوید: «هر کاری کردم فقط به خاطر یووه بود!» او با دفاع از عملکردش می‌گوید: «متأسفانه در فوتبال ایتالیا باید دست به چنین کارهایی زد.» او به عنوان متهم اصلی این رسوایی، دیگر حق قبول هیچ شغل و پستی را در ورزش ندارد و در حال حاضر منتقد اصلی‌اش آلسیوسکو جانشین او در تیم شده.
کوبولی گیگلی رئیس جدید باشگاه می‌گوید: «مطمئن باشید دوباره با تمام قدرت به سری A بازمی‌گردیم.» اما یووه بعد از تمام مشکلات، در اولین بازی دوستانه‌اش مقابل تیم دسته دومی پیاچنزا به یک تساوی بدون گل دست یافت که البته خیلی هواداران تیم را نگران نکرد، چون بارها این اتفاق افتاده بود که تیم اصلی، مقابل ذخیره‌ها تن به شکست داده باشد.
کوبولی گیگلی اما معتقد است که در نوع برخورد و محرومیت، در مورد یووه- در مقایسه با دیگر باشگاهها - زیاده‌روی و تبعیض شده است. با این حال آنها سعی می‌کنند با عملکرد سالم و پاک دوباره به اوج قدرت بازگردند. سقوط یوونتوس به سری B از نظر اقتصادی، ضرر صد میلیون یورویی نیز به باشگاه وارد کرد.
البته رئیس جدید یووه در همان ابتدای کار یک اشتباه استراتژیکی هم مرتکب شد. او در تمام دادگاه‌‌هایی که برگزار شد، سیاست سکوت را پیش گرفت و تنها امیدوار بود که محرومیت آنها کاهش یابد. این در حالی بود که دیگر باشگاهها مثل لاتزیو، آ.ث.میلان و فلورانس که آنها نیز در رسوایی بزرگ شریک بودند، با تمام وجود از خود دفاع می‌کردندو ثمرة تلاششان ماندن در سری A و تنها، گرفتن امتیاز منفی بود.
کوبولی گیگلی اولین هدفش را بازگرداندن شخصیت از دست رفته یووه ذکر کرده و البته قرار است در کنار او جان کلودبلانک هم به عنوان مدیرعامل نقش مهمی را ایفا کند.
این فرانسوی 43 ساله که قبل از این مسؤول برگزاری مسابقات تنیس اوپن فرانسه، مسابقات دوچرخه‌سواری «توردوفرانس» و همین‌طور بازی‌های المپیک زمستانی بوده، مدت یک سال است که در باشگاه تورین مشغول به کار شده.
او با ایتالیایی نه‌چندان روانش می‌گوید: «یوونتوس باشگاهی است با یک تاریخ بسیار پرافتخار و حالا می‌خواهیم با کمک یکدیگر، تاریخ را تکرار کنیم.» بلانک وظیفة دشواری دارد. او باید مشکلات مالی باشگاه را برطرف کند و علاوه بر آن مراقب سهام یووه در بورس هم باشد.
در طی این مدت شایعه شده که علت پایین آمدن بیش از حد قیمت سهام باشگاه، احتمال فروش 20 درصد از سهام یووه به لافیکو بانک است که به معمرقذافی رهبر لیبی تعلق دارد.
بعد از گیگلی و بلانک، دیدیه دشام، سرمربی یووه هم کار سختی پیش روی دارد. جالب است بدانید میشل پلاتینی، اسطوره فوتبال فرانسه که بزرگ‌ترین افتخاراتش را با یوونتوس جشن گرفته، به مسؤولان این باشگاه، پیشنهاد استخدام دشام به عنوان سرمربی را داده.
این مربی 37ساله خودش هم از سال 1994 تا 1999 عضو باشگاه یووه بوده است. پلاتینی معتقد بود که دشام شخصیت خاصی دارد و با توجه به انگیزه‌ای که دارد می‌تواند در این موقعیت به کمک تیم بحران زدة یوونتوس بیاید.
به عنوان مثال این دشام بود که بر سر فروش ستاره‌های تیم، مقاومت سختی مقابل مسؤولان باشگاه به خرج داد. او حتی سعی کرد تا کاناوارو را هم نگه دارد. او گفت: «واقعا حیف شد که فابیو را از دست دادیم. او هم در زمین و هم در رختکن وزنة مؤثری برای کل تیم محسوب می‌شد.»
اما کاناوارو، کاپیتان تیم ملی فوتبال ایتالیا که در دو سال گذشته جزو ارکان اصلی یوونتوس بوده، در دفاع از عملکردش می‌گوید: «در این مدت اتفاقات بسیار تلخی افتاده و کسانی که باعث و بانی آن بوده‌اند باید تقاصش را پس بدهند. فکر می‌کنم کشتی غرق شده‌ای را ترک کرده‌ام! این کار اشتباهی نیست.»
در سری B، به بازیکنان یوونتوس مانند خدایان فوتبال نگاه می‌کنند. به همین خاطر حریفان یوونتوس مقابل این تیم با تمام توان خود به میدان می‌آیند. دل‌پیرو مهاجم یووه می‌گوید: «فکر نمی‌کردیم بازی در سری B تا این حد مشکل باشد، ما در هر مسابقه، انرژی زیادی را از دست می‌دهیم.»
شاید همین رقابت سخت باعث شد تا بازیکنانی مثل دل‌پیرو، ندود، بوفون و کامورانزی یووه را ترک نکنند. زیرا متوجه شدند در سری B هم کار سختی دارند.
بوفون در این مورد گفت: «لیگ B برای من یک زورآزمایی جدید است و مطمئن باشید تا سه سال آینده، یووه را دوباره در صدر فوتبال اروپا خواهید دید.» خوشبختانه، حامیان مالی و شرکت‌های تبلیغاتی همچنان از رکورددار قهرمانی در اروپا حمایت می‌کنند، برای همین است که حقوق بوفون هنوز سالیانه 5 میلیون یورو است؛ رقمی که برای یک بازیکن در سری B شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد.
طی این مدت، پسوتو هم از بخش مراقبت‌های ویژه مرخص شده و با انگیزه‌های کوچکی که برای ادامة زندگی در او به وجود آمده امیدوار است که دوباره به زندگی عادی‌اش باز گردد. این‌که او مجددا به یووه باز می‌گردد، از حالا مشخص شده.
گیگلی می‌گوید: «به‌محض این‌که دوباره سلامتی کاملش را به دست آورد، او را به یووه می‌آورم تا در هر پستی که می‌خواهد کار کند.» به هرحال جیانلوکاپسوتو سرنوشت عجیبی داشته است. سقوطی سخت و بازگشت دوباره به زندگی؛ درست مثل همان چیزی که برای یووه اتفاق افتاد.
به دنبال یک رکورد تاریخی
یوونتوس در سریB به دنبال ثبت یک رکورد جاودانه است. آنها می‌خواهند یک فصل بدون شکست را تجربه کنند. کاری که برای آن باید 42مسابقه را بدون هیچ اشتباهی پشت سر بگذارند. یوونتوس تا حالا با هفت برد و یک تساوی، اشتباهی را برای ثبت این رکورد نداشته.
البته پس از تعدیل در محکومیت که در آن امتیازات منفی یوونتوس از 17- به 9- رسید، این تیم توانست از رده بیستم سریB به رتبة دوازدهم مسابقات صعود کند. یووه پیش از تعدیل با 5امتیاز، تنها بالاتر از آرتزو با 1- امتیاز در قعر جدول دست و پا می‌زد، اما حالا دیگر با جنوا که صدرنشین مسابقات است 5 امتیاز اختلاف دارد.
بولونیا، پیاچنزا، باری، ناپولی، برشا و لچه دیگر رقیبان یووه برای قهرمانی در سریB هستند. آنها با مربیگری دشام و حضور بازیکنانی چون بریندلی، بوفون، ندود، کامورانزی، کواچ، زانتی، دل‌پیرو، ترزگه و زالایتا در سریB ایتالیا طوفان به راه انداخته‌اند. سر هر یک از مسابقات یووه در شهرهای کوچک ایتالیا، شهر کاملا به حالت تعطیل در می‌آید تا فاجعه‌ای اتفاق نیفتد.
به هر حال دیدن چنین ستاره‌هایی از نزدیک، می‌تواند یکی از آرزوهای مشترک تمام مردم این شهرهای کوچک باشد. دل‌پیرو و ترزگه، محبوب‌ترین چهره‌های تیم در ایتالیا هر یک با 5 گل زده در صدر جدول گلزنان سریB هستند.
بزرگ‌ترین رسوایی تاریخ فوتبال جهان از روی تقویم
3می 2006: روزنامه‌های ایتالیایی، متن گفت‌وگوی تلفنی لوچیانو موجی با رئیس کمیتة داوران را منتشر کردند که در آن معلوم شد در فصل 2005-2004 چندین بازیکن برای دادن امتیاز، مقابل یووه تحت فشار قرار گرفته‌اند.
11می 2006: 9 باشگاه در سری A و B متهم به دادن رشوه و تحت فشار قرار دادن داورها و بازیکنان شدند که میان آنها نام باشگاه‌های بزرگی چون یوونتوس، میلان، لاتزیو و فلورانس نیز به چشم می‌خورد.
27می 2006: جیانلو کاپسوتو، از پنجرة دفترش به بیرون می‌پرد، اما نمی‌میرد.
29می 2006: در رم، دادگاهِ باشگاه‌های متهم به تقلب و تبانی شروع می‌شود.
7جولای 2006: وزیر دادگستری ایتالیا خواهان اشد مجازات برای عاملان این رسوایی می‌شود.
9جولای 2006: ایتالیا قهرمان جام جهانی می‌شود.
14جولای 2006: رأی دادگاه اعلام شد: یوونتوس، لاتزیو و فلورانس باید به سری B بروند. آ.ث.میلان اجازه دارد در سری A بماند، ولی با 44 امتیاز منفی. همة باشگاهها به این حکم اعتراض می‌کنند.
25جولای 2006: رأی تجدید نظر اعلام می‌شود. یوونتوس در سری B باقی ماند، با 17 امتیاز منفی. اما لاتزیو با 11 امتیاز منفی و فلورانس با 15 امتیاز منفی اجازه پیدا می‌کنند در سری A باقی بمانند و تنها آ.ث. میلان، هشت امتیاز منفی گرفت و اجازه پیدا کرد علاوه بر ماندن در سری A در لیگ قهرمانان هم شرکت کند. لاتزیو و فلورانس باز هم اعتراض کردند.
25آگوست 2006: دیدیه دشام، برای عیادت پسوتو، به بیمارستان می‌رود و اعلام می‌کند که حال همبازی قدیمی‌اش رو به بهبود است.
30آگوست 2006: یوونتوس تصمیم می‌گیرد به رأی دادگاه احترام بگذارد و کارش را با جدیت در سریB آغاز کند.
امروز: یوونتوس بازی‌هایش را در سریB با موفقیت پشت سر می‌گذارد و امیدوار است با پیگیری پرونده در دادگاه‌های ورزشی باز هم از امتیاز منفی‌اش کاسته شود.
منبع:Player، اکتبر2006
